Federico García Lorca - Gazela o Ucieczce

Gazela o Ucieczce

Wielokrotnie błąkałem się nad morzem,
mając uszy pełne kwiatów świeżo ściętych,
mając język pełen słów miłości i rozpaczy.
Wielokrotnie błąkałem się nad morzem,
tak samo jak się błąkam w sercach małych dzieci.

Nie ma takiej nocy, abym w pocałunku
nie czuł uśmiechu ludzi, tych bez twarzy,
nikt, kto dotyka dziecka w dniu narodzin,
nie zapomina nieruchomej końskiej czaszki.

Bo i róże u czoła człowieka szukają
twardego krajobrazu kości,
a zaś ręce człowieka ten sens posiadają,
że naśladują korzenie pod ziemią.

Tak jak się błąkam w sercach małych dzieci,
tak się gubiłem wielokroć na morzu.
Bowiem niepomny wody, ciągle szukam
światła, które mnie niszczy, światła śmierci.