Bruno Kołontaj - Istota

Istota

Przychodzi na świat z pustym bagażem,
Nie zdolny do niczego walczy ze światem.
Bronią jest płacz, jego miłosnym szantażem,
I pragnie ochrony przed nieznanym katem.

Powiększając walizkę będąc w ciągłej potrzebie,
Już oswojony, puzzle życia układa.
Zbierając doświadczenie, przekształca siebie,
A trenując umysł w przyszłości śmierć zada.

Znoszona torba pęka, wysypując zdarzenia młodości,
Ponownie nie zdolny, chce władać światem.
Bronią jest rozum, przeciwnik miłości,
I pragnąc niszczyć, wnet staje się katem...