ks. Jan Twardowski - Do kaznodziei

Do kaznodziei

Na rekolekcjach nie strasz śmiercią-
bo po co.
Za oknami bór pachnie żywicą,
pszczoły z pasiek się złocą
w abecadłach dzieci oczy mrużą.

Nie dręcz babek, dziadków czcigodnych,
oblubieniec w kapeluszach modnych
rozmodlonych przed poślubną podróżą.

Mów o częstej komunii z Chrystusem-
złotych sercach bijących w ukryciu,
z katechizmu o cnotach najprościej,
i że grzechy przeciwko nadziei
są tak ciężkie jak przeciw miłości.

Nie o śmierci mów z ambony-o życiu -
O żonie szukającej z lampą w ręku
igły zagubionej w ciemny wieczór,
żeby mąż nie miał skarpet podartych-
wczesnej wiosny na piętach nie czuł.

Jak najwięcej o dobrych uczynkach,
o gościnnych domach, poświęceniu,
o Jezusie na naszych ołtarzach
tak samotnym w każdym Podniesieniu.

I błogosław kaznodziejską dłonią
babciom, starcom, młodzieńcom i pannom-
wszystkim dzieciom, co się w berka gonią,
zimą tęskniąc za łyżwami i sanną.