Skarb
Dawać to kochać,
dawać stokrotnie,
wrócić strumieniem
wszelką wody kroplę.
Takich nas stworzono,
by rzucał z nas każdy
do ziemi nasiona,
a do morza gwiazdy.
Biada, kto zapasów,
Panie, nie wyczerpie,
wróciwszy nie powie:
"Niby próżna sakwa jest serce moje..."
Dawać to kochać,
dawać stokrotnie,
wrócić strumieniem
wszelką wody kroplę.
Takich nas stworzono,
by rzucał z nas każdy
do ziemi nasiona,
a do morza gwiazdy.
Biada, kto zapasów,
Panie, nie wyczerpie,
wróciwszy nie powie:
"Niby próżna sakwa jest serce moje..."
0 komentarze:
Prześlij komentarz